EYLÜL

KENDİNİ HİÇBİR YERE AİT HİSSEDEMEYENLERİN AYI…

Kendini hiçbir yere  ait hissedemeyenlerin ayı !

Gruplandırıldığı mevsim kümesine bir türlü sığışamayan, sonbaharın şaşkın üyesidir Eylül !

Yazın sıcağı hâlâ içinde saklı iken,

Yaklaşan kışın ürpertisini omuzlarında hisseder…

Ağaçların üzerinde ki yapraklar yeşilini korurken, sarı kapısını çalmak üzeredir…

İçi canlılığını kaybetmenin tedirginliği içerisinde kıpırdar rüzgar vurdukça…

Kışa hazır değildir henüz….

Bir ikilem yaşar sanki Eylül !

İki mevsime de tam olarak ait hissedemez kendisini…

Ne sıcak havanın hüküm sürdüğü, toprağın bereketinin bol olduğu yaz mevsiminin ayı;

Nede hüznün, sona yaklaşımın ilk adımı sonbaharın bir parçasıdır…

Çünkü henüz umudunu kesmemiştir…

Şairin ‘yaş 35 yolun yarısı eder ‘ mısrasın da ki  anlamın tâ  kendisidir… Tam ortasındadır artık ömrün…

İki arada bir derede kalmışlığın sıkıntısını çeker  Eylül !

Tanpınar’ın ‘Ne içindeyim zamanın nede büsbütün dışında ‘dizeleri onun için yazılmış gibidir…

Tükenişinin  yaklaştığını bile bile karşı koyar ezberini bozmamaya…

Bir dönemin kapanışına direnir !

Hasat zamanı ‘bağ bozumu’ şenlikleri ile unutmak ister sona yaklaşımını…

Ve son demlerin tadını çıkarır …

Olgundur, birikimi vardır…Yitip gitmek istemez kolayca…

Sadece Eylül’ü bilenler  çözüverirler  her sonun bir başlangıç olduğunu ve Yeniden uyanışa nasıl hazırlanmak gerektiğini…

Her yıl yaşadığı bu şaşkınlık ve mücadele sonunda kazananın teslimiyet olduğunu görebilirler o zaman…

Eylül’ün bu çırpınışlarının ; kozasından çıkmaya çalışan bir kelebek gibi, yepyeni bir döneme geçişin hazırlığı olduğunu fark ederler baktığını görenler…

Yaşanılan ikilemin, gel-gitlerin ; üzerine sıkı sıkı basıp, tanımadan geçemeyeceği bir basamak olduğunu idrak ederler..

Bu serüvenin sonunda Eylül’ ün hikayesini bilen  Ekim’e hazırlanır…

Bu dünyada ne ekerse, ebedi alemde onu biçeceğini düşünür…

Tekrar yeşereceği günü umutla  beklemeyi öğrenir…

İşte böylece çılgın başlayan bir ‘Eylül ‘daha , Durgun biter….

CİHANNUR ÇALAPKULU